Park lazurowy, czas niczym diament
Deszcz posrebrzany, złoto we włosach
Noc jakby z miedzi, księżyc z platyny
Kwiaty z kryształu pył mają w nosach
Wszystko błyszczące, świeci szlachetnie
Bursztynem mienią się jesienne drzewa
Marzeniem twoim żyć w takim świecie
Jednak nie srebra, nie złota tu trzeba
Świat bez miłości, świat z dolarami
Ze szczęściem ma niewiele wspólnego
Choć za pieniądzem pogoń na co dzień
Nie znam nic bardziej materialnego
Tobie w tym dobrze, nie widzisz nic złego
W tym, że żyjesz po prostu bogato
Lecz ja Ci mówię tym oto wierszem
Straciłeś rodzinę, straciłeś mnie tato
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz