Biegnąc betonowym lasem, patrząc w puste cele więzienne
Raniąc dusze śmiertelne, marmurowy mur przeskoczyć
I uczciwa uczciwość odchodzi w zapomnienie
Gdy narzucą Ci myślenie
Samocierpienie niczym narkotyk
Poczuć siebie, w sobie dotyk
Dotyk cierni i ból i nienawiść
I jeszcze gorycz przegranej walki
Z samym sobą
Mogę się ochronić Tobą
Lecz nie dana mi osłona
Żadna w Tobie już obrona
Idź, precz, znać Cię nie chcę
Odejdź i uciekaj betonowym lasem, prędzej
Prędzej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz